Jak ułożenie sylwetki wpływa na jakość życia?

W sercu teorii Rolfingu® jest odnalezienie bardziej naturalnego i bezwysiłkowego ułożenia poszczególnych segmentów ciała, które często tracą swe właściwe rozmieszczenie w skutek nagromadzonych nawyków ruchowych, osobistego stylu życia, stresu emocjonalnego czy traumatycznych przeżyć lub wypadków.

System powięziowy organizmu ludzkiego reaguje na wyżej wymienione czynniki adaptując do nich strukturę włókien. Przykładem takiej adaptacji może być nagromadzona tkanka bliznowa po operacji.

Właściwa sylwetka jest wynikiem poprawnego ułożenia poszczególnych segmentów ciała, które jak klocki opierają się jeden na drugim. Poszczególne bloki są utrzymywane w pozycji dzięki właściwemu napięciu mięśniowemu i powięzi, która łączy je z systemem szkieletowym. Kiedy pod wpływem jednego z wyżej wymienionych czynników tracimy nasze optymalne ułożenie – np. gdy nasza głowa w wyniku wielogodzinnego siedzenia przed komputerem ulega znacznemu przesunięciu do przodu w stosunku do reszty segmentów  lub gdy w wyniku wypadku nastąpiło zrotowanie miednicy - wówczas tracimy bezwysiłkową  zdolność przenoszenia obciążeń, a poszczególne mięsnie, odpowiedzialne za utrzymanie danego segmentu w przestrzeni, muszą wykonać dodatkową pracę.

Jeśli niewłaściwa pozycja bloku nie zostanie w porę skorygowana, to po pewnym czasie system powięziowy adaptuje strukturę włókien i, starając się ograniczyć wysiłek mięśniowy, nadbudowywuje kolejne włókna bądź ulega sklejeniu lub zesztywnieniu. W efekcie może nastąpić znaczne ograniczenie zakresu ruchu i trwała zmiana postawy, a w rezultacie  niepotrzebna strata energii, problemy zdrowotne, dyskomfort czy ból.